„Miniaturowa galaktyka” wykryta w tajemniczej chmurze na skraju Układu Słonecznego

Nowe badanie sugeruje, że tajemnicza chmura kosmicznych skał i odłamków na skraju Układu Słonecznego może mieć spiralne ramiona, przez co przypomina miniaturową galaktykę.

Pochodzenie Obłoku Oorta, teoretycznej powłoki szczątkowej znajdującej się na grawitacyjnym krańcu Układu Słonecznego, może dostarczyć więcej wskazówek na temat tego, w jaki sposób powstały komety i sąsiednie planety.

ZACHOWYWAŁO SWOJĄ TAJEMNICĘ PRZEZ WIELE LAT

Według Independent Turkish szacuje się, że chmura znajduje się w odległości od 2000 do 5000 jednostek astronomicznych (AU); 1 AU odpowiada odległości między Ziemią a Słońcem.

Uważa się, że gigantyczna chmura szczątków może być źródłem dziwnych komet i meteorów, które przelatywały obok Ziemi, takich jak tajemnicza skała w kształcie cygara znana jako 'Oumuamua, zauważona w październiku 2017 r.

Chociaż wcześniejsze badania sugerowały, że Obłok Oorta może zawierać pozostałości planet Układu Słonecznego, które powstały 4 miliardy lat temu, jego dokładny kształt i struktura pozostawały tajemnicą.

Nowe badanie, które nie zostało jeszcze zrecenzowane, sugeruje, że chmura szczątków może przypominać miniaturową galaktykę z ramionami spiralnymi.

Wykorzystując superkomputer, naukowcy stworzyli model struktury Obłoku Oorta, bazując na orbitach komet oraz siłach grawitacyjnych wewnątrz i poza Układem Słonecznym.

W szczególności próbowali modelować przyciąganie obiektów na skraju Układu Słonecznego przez „galaktyczne pływy”. Odpowiada to sile grawitacji, jaką obiekty w obłoku Oorta, takie jak gwiazdy i ogromna czarna dziura w centrum galaktyki, wywierają na inne obiekty. Jednakże planety Układu Słonecznego nie podlegają oddziaływaniu tej galaktycznej siły pływowej, ponieważ znajdują się pod silniejszym wpływem grawitacyjnym Słońca.

Gdy naukowcy przeprowadzili symulację tych sił za pomocą superkomputera Pleiades należącego do NASA, model wykazał, że Obłok Oorta ma strukturę wewnętrzną podobną do ramion spiralnych Drogi Mlecznej.

Obliczono, że spiralne ramiona obłoku Oorta pokazane na modelu mają długość około 15 tysięcy jednostek astronomicznych od jednego końca do drugiego. W badaniu zastosowano następujące wyrażenia:

Gdy galaktyczny przypływ przemieszcza się, aby oddzielić obiekty od rozproszonego dysku, w przestrzeni fizycznej powstaje spiralna struktura o długości około 15 tysięcy jednostek astronomicznych.

„Spirala jest długowieczna i utrzymuje się w wewnętrznej części obłoku Oorta do dziś” – stwierdza badanie, dodając, że „bezpośrednie wykrycie spirali Oorta metodą obserwacyjną pozostaje trudne”.